Indygo

Indygo – barwnik do włosów i tkanin

Indygo, bądź też błękit indygowy, to naturalny barwnik, który nadaje tkaninom kolor intensywnie niebieski, a włosom – głęboko brązowy lub czarny. Dawniej pozyskiwany był z roślin, a dziś otrzymywany jest najczęściej syntetycznie. W naturze indygo występuje w roślinach z rodzaju indygowców, a także w urzecie barwierskim i rdeście barwierskim. Wydobywany jest z ich liści.

Indygo służy obecnie głównie do barwienia tkanin oraz włosów. Nie dodaje się go do żywności (a jedynie jego pochodną – indygotynę). Można go łączyć z innymi barwnikami, takimi jak henna lub cassia, aby uzyskać różne kolory i odcienie. Istotna jest także technika – na finalny odcień wpływa na przykład światło słoneczne i długość procesu barwienia.

Indygo dostępny w naszym sklepie pochodzi z indygowca barwierskiego (Indigofera tinctoria) – najstarszej rośliny barwierskiej, której pochodzenie pozostaje wciąż nierozstrzygnięte, ponieważ jest ona uprawiana i wykorzystywana od prawdziwie zamierzchłych czasów, sięgających nawet 4000 roku p.n.e! Przypuszczalnie wywodzi się z Malezji, skąd rozprzestrzeniła się po całej Azji tropikalnej. Potem pojawiła się w Ameryce Południowej i Afryce. Dziś możemy się z nią zetknąć głównie w Indiach, gdzie wciąż jest obecna w uprawie. Niespotykana jest już w stanie dzikim. W innych zakątkach świata powoli się od niej odchodzi z uwagi na powszechną dostępność sztucznego barwnika indygo.

Po co nam więc naturalne barwniki, skoro mamy sztuczne – tanie, ogólnodostępne i łatwe w użyciu?

Jest to kwestia podobna do tematu zdrowej lub niezdrowej żywności, eko/nie-eko kosmetyków oraz eko/nie-eko sprzątania. Ilość chemicznych substancji, jaka nas otacza, znajdująca się w żywności, kosmetykach, środkach do prania i sprzątania, a nawet ubraniach, jest tak niewyobrażalnie ogromna, że każde zmniejszenie tego narażenia jest warte zachodu i korzystne dla naszego organizmu. Myślę, że nie muszę nikogo przekonywać, że farbowanie włosów syntetyczną farbą je osłabia. Dla osób o wrażliwej skórze natomiast ogromne znaczenie ma rodzaj noszonych tkanin oraz to, czym zostały one zabarwione. Co więcej, wszystkie te sztuczne substancje dostają się w końcu do środowiska, dla którego z pewnością nie pozostają obojętne.

INDYGO – FARBOWANIE WŁOSÓW

Na początek przypomnę, że indygo nie barwi włosów na niebiesko, lecz na ciemny brąz lub czerń. Warto też wiedzieć, że nie tylko nie niszczy on włosów, ale wręcz poprawia ich kondycję.

Indygo należy przygotować w odpowiedni sposób i na sam początek wykonać próbę alergiczną, gdyż może on wywołać podrażnienia. Otrzymuje się go na drodze fermentacji, a zatem osoby uczulone na pleśnie powinny być szczególnie ostrożne.

Najprostszy sposób na pofarbowanie włosów za pomocą indygo wygląda następująco:

Na początek umyj dokładnie włosy szamponem, który nie zawiera silikonów. Następnie 100 g proszku indygo zalej 300 ml letniej wody w niemetalicznej misce. Dokładnie wymieszaj niemetaliczną łyżką lub łopatką i natychmiast równomiernie nałóż na włosy. Owiń włosy czymś, co może się pobrudzić i pozostaw tak na okres od 15 minut do 2 godzin, w zależności od oczekiwanej intensywności barwy. Następnie wypłucz włosy i ponownie umyj delikatnym szamponem.

Jednak jako że nie jesteśmy ekspertami od farbowania włosów, odsyłam Was do tych, którzy nimi są, po więcej szczegółów:

Jak rozrobić i nałożyć indygo, by złapało

Hendigo: jak przygotować hennę brązową samodzielnie z henny i indygo.

SKŁAD

Indygo – proszek 100% z wysuszonych liści indygowca barwierskiego (Indigofera tinctoria). Bez dodatków. Surowiec najwyższej jakości!

CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY

Indygowiec barwierski (Indigofera tinctoria) należy do rodziny bobowatych Fabaceae. Jest krzewem osiągającym 1-2 m wysokości. W zależności od miejsca, w którym jest uprawiany, może być rośliną jednoroczną, dwuletnią lub wieloletnią. Jego liście są pierzasto złożone z 9-15 mniejszych listków o kształcie odwrotnie jajowatym. Kwiaty motylkowe – typowe dla bobowatych, różowe, zebrane w gęste, duże i bardzo atrakcyjne kwiatostany. Po zapyleniu w ich miejscu pojawiają się oliwkowo-zielone strączki z nasionami w środku.

ŹRÓDŁA

1. Indigofera tinctoria – L. https://pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinName=Indigofera+tinctoria
2. Indygo: odtwarzanie barwnika faraonów. https://www.scienceinschool.org/pl/2012/issue24/indigo
3. Co nieco o indygo. Część I. https://dzikiebarwy.com/co-nieco-o-indygo-czesc-i/
4. Co nieco o indygo. Część II. https://dzikiebarwy.com/co-nieco-o-indygo-czesc-ii/
5. Jak rozrobić i nałożyć indygo, by złapało. http://henna-miksologia.blogspot.com/2017/01/jak-rozrobic-i-naozyc-indygo-by-zapao.html
6. Indygowiec barwierski. https://pl.wikipedia.org/wiki/Indygowiec_barwierski
7. Indigofera tinctoria. http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Indigofera+tinctoria