Łopian większy (Arctium lappa) to pospolita w Polsce roślina, której korzeń posiada wiele cennych substancji bioaktywnych. Wpływają one korzystnie na stan skóry, łagodzą podrażnienia i poprawiają kondycję włosów. Wspierają także funkcjonowanie układu pokarmowego i usprawniają czynności trawienne. Medycyna ludowa zalecała dawniej korzeń łopianu w celu oczyszczenia krwi ze szkodliwych substancji i toksyn. Zmiażdżony korzeń nakładano na skórę w miejscu zwichnięcia lub złamania kości, aby uśmierzyć ból. W tradycyjnej medycynie chińskiej korzeń łopianu wykorzystywano w przypadku infekcji i przeziębień, gdyż wierzono w jego właściwości antybiotyczne.
Co ciekawe, korzeń łopianu większego spożywany był w czasach średniowiecznych jako warzywo. W kuchni europejskiej nie jest już obecny, ale wciąż jada się go w Japonii, Chinach i Korei. Wykorzystywany jest w sałatkach lub sporządzany razem z marchewką jako potrawa o nazwie kinpira.
DZIAŁANIE
Właściwości prozdrowotne
- Związki czynne korzenia łopianu zastosowanego zewnętrznie wykazują pozytywny wpływ na skórę i włosy. Pomagają w walce z trądzikiem i wypryskami, poprawiają wygląd cery, nawilżają i odżywiają skórę, działają antyseptycznie i koją podrażnienia. Łagodzą objawy łuszczycy i egzemy. Odbudowują i wzmacniają strukturę włosów oraz zapobiegają ich wypadaniu.
- Korzeń łopianu stosowany wewnętrznie wspomaga oczyszczanie organizmu poprzez działanie napotne i moczopędne. Wpływa pozytywnie na trawienie, jako że zwiększa wydzielanie żółci oraz enzymów trawiennych żołądka i trzustki. Wspiera prawidłową pracę jelit i pomaga uregulować wypróżnianie. Śluzy zawarte w korzeniu łopianu pozytywnie wpływają na podrażnione gardło i na wewnętrzne ściany przewodu pokarmowego.
- Korzeń łopianu zawiera związki poliacetynowe, lignany, laktony gwajanowe, fitosterole, fenolokwasy, inulinę, olejek eteryczny, śluzy, składniki mineralne i garbniki.
SKŁAD
Korzeń łopianu 100%. Surowiec najwyższej jakości.
SPOSÓB UŻYCIA
Odwar
1 łyżkę surowca zalać szklanką wody, doprowadzić do wrzenia i gotować pod przykryciem 5 do 10 minut. Odstawić na 30 minut, po czym przecedzić. Spożywać 2-3 razy dziennie po 1 szklance. Ostudzony odwar można zastosować do przemywania skóry i włosów.
Nalewka
50 g surowca zalać 250 ml alkoholu wysokoprocentowego. Odstawić na 1-2 tygodnie, przefiltrować. Zażywać po 5-10 ml (1-2 łyżeczki) 2-3 razy dziennie. Nalewkę można rozcieńczyć w wodzie w proporcji 1:1 lub 1:2 i zastosować do przemywania skóry i włosów.
Kosmetyczny olej łopianowy
50 g surowca skropić alkoholem wysokoprocentowym. Następnie zalać podgrzanym olejem w ilości 250 ml. Wymieszać i odstawić w ciemne miejsce na 2 tygodnie, po czym przefiltrować. Stosować do pielęgnacji skóry i włosów.
Pielęgnacja włosów
1-3 razy w tygodniu wmasować olej we włosy i skórę głowy, pozostawić na 20 minut, po czym zmyć, używając szamponu.
PRZECIWWSKAZANIA
Nie zaleca się stosowania łopianu przez kobiety w ciąży i karmiące ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa.
Osoby uczulone na rośliny z rodziny astrowatych nie powinny stosować łopianu.
Łopian hamuje krzepliwość krwi. Osoby z zaburzeniami krzepnięcia krwi powinny go unikać.
Osoby przyjmujące leki przeciwcukrzycowe powinny zachować ostrożność, gdyż łopian może obniżyć stężenie glukozy we krwi.
CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY
Łopian większy należy do rodziny astrowatych. Można spotkać go w całej Europie, w Azji Mniejszej, na Syberii, w Chinach i Japonii oraz na terenie Himalajów i Kaukazu. Zadomowił się również w obu Amerykach. W Polsce stanowi gatunek rodzimy i pospolity.
Łopian osiąga do 2 m wysokości. Posiada gruby, rozgałęziony, biały korzeń, którego długość sięga do 0,5 m. W pierwszym roku roślina tworzy rozetę liściową, a dopiero w drugim roku pojawia się łodyga. Liście łopianu rosnące przy ziemi są bardzo duże, te na łodydze nieco mniejsze. Mają sercowaty kształt i ząbkowane brzegi, a od spodu są szarawe. Kwiaty łopianu są purpurowo-fioletowe i mają postać koszyczków, podobnie jak kwiaty ostu. Otoczone są kulistą okrywą pokrytą zielonymi łuskami w kształcie igieł. Owocami łopianu są niełupki.
BIBLIOGRAFIA
1. http://www.webmd.com
2. http://rozanski.li
3. http://pl.herbs2000.com
4. https://pl.wikipedia.org
***
