Rdest ostrogorzki ziele

Rdest ostrogorzki – ziele

Rdest ostrogorzki (Persicaria hydropiper) zwany również pieprzem wodnym albo rdestem wodnym, to roślina należąca do rodziny rdestowatych (Polygonaceae). Określenie „wodny” wynika z jej upodobania do zajmowania podmokłych terenów, brzegów strumieni i rzek czy mokradeł. „Pieprz” i „ostrogorzki” sugerują natomiast jeszcze coś – pewną pikantność – ostrość smaku, który przypomina gorczycę. Spożycie rośliny daje uczucie gorąca i pieczenia w ustach.

Poligodial, związek odpowiedzialny za te charakterystyczne, sensoryczne wrażenia, działa poprzez aktywację receptorów ciepła i bólu. W taki sposób roślina broni się przed zjedzeniem przez ssaki i owady. To także jej ochrona przed infekcjami pochodzenia bakteryjnego i grzybowego. Ludzie docenili jednak ten specyficzny aromat zamknięty w liściach i łodygach rośliny – dawniej rdest był stosowany jako namiastka pieprzu. Dzisiaj jest on ceniony m.in. w kuchni japońskiej. Przyprawa o nazwie benitade (jest to po prostu japońska nazwa odmiany o czerwonym zabarwieniu) wzbogaca smak potraw z ryb.

Poligodial to jednak tylko jedna z substancji zawartych w roślinie. Ziele rdestu ostrogorzkiego (Herba Polygoni hydropiperis) zawiera także flawonoidy (m.in. rutynę, kwercytrynę i hiperozyd), olejek eteryczny, garbniki (ok. 4%), kwasy organiczne (kwas elagowy, galusowy) i fitosterole. Zanim skład rośliny był znany, była ona stosowana w medycynie tradycyjnej na wiele dolegliwości, takich jak problemy z naczyniami krwionośnymi, żylaki nóg, ukąszenia owadów i węży.

Europejczycy używali ziela jako środka moczopędnego oraz do regulowania miesiączek. Rdest wchodził również w skład mieszanek ziołowych stosowanych w przypadku biegunki, niestrawności i hemoroidów.

W Bangladeszu pasta z liści stosowana była jako środek na świeże rany, a zmieszanie z czarnym pieprzem miało nadać jej dodatkowych właściwości modulujących procesy związane z odczuwaniem bólu. Korzenie były z kolei cenione za swoje działanie stymulujące.

Dawno temu w Chinach roślina ta była spożywana w celu zahamowania owulacji.

Obecnie dostępne są badania dotyczące właściwości prozdrowotnych rośliny, jednak takich, które są przeprowadzone na modelach zwierzęcych nie jest wiele. W dostępnych badaniach wykorzystywano ekstrakty z rośliny w wysokich dawkach. Mimo tego, uznaje się aktywność biologiczną substancji wchodzących w skład rdestu. Jaki rodzaj wsparcia organizmu oferuje stosowanie rośliny?

[1, 2, 3, 4, 5, 6]

DZIAŁANIE

• Rdest wspomaga procesy uszczelniania naczyń krwionośnych i krzepnięcia krwi. Rutyna i garbniki zawarte w zielu zmniejszają przepuszczalność i łamliwość małych naczyń krwionośnych. Dzięki temu poprawiają kondycję skóry i chronią ją przed siniakami czy żylakami.

• działa ściągająco na skórę i wspiera jej regenerację

• wspomaga zrastanie się tkanek

• działa moczopędnie

• pomaga usunąć nadmiar płynu z miejsc dotkniętych opuchlizną

[4, 5, 7, 8]

SKŁAD

Rdest ostrogorzki (Persicaria hydropiper) – ziele 100%. Najwyższa jakość!

DAWKOWANIE I SPOSÓB UŻYCIA

Rdest – herbata:

1-2 łyżeczki ziela zalej szklanką wrzącej wody, przykryj i parz 10 minut. Przecedź i pij po jednej szklance 2 razy dziennie małymi porcjami lub zastosuj zewnętrznie.

Odwar:

1-2 łyżki ziela zalej dwoma szklankami wody, przykryj i gotuj 3-5 minut. Przecedź i pij po pół szklanki 4 razy dziennie lub zastosuj zewnętrznie.

Ziele mielone:

Pół łyżeczki mielonego ziela zalej niewielką ilością gorącej wody. Wymieszaj i wypij razem z osadem. Stosuj 2-4 razy dziennie.

PRZECIWSKAZANIA

Zaburzenia krążenia krwi, nadwrażliwość na roślinę, ciąża, karmienie piersią.

CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY

Rdest ostrogorzki (Persicaria hydropiper / Polygonum hydropiper) to roślina jednoroczna, występująca w klimacie umiarkowanym Azji i Europy. Jej prosto wzniesione, powyginane, odrobinę szorstkie łodygi osiągają do 1 m wysokości. Wraz z wiekiem, mogą nabrać czerwonego odcienia. Na ich przebiegu widoczne są zgrubienia – węzły liściowe. Roślina ma wydłużone, zaostrzone na końcach liście, a jej białe lub różowe kwiaty są zebrane w przypominające kłos, kwiatostany. Po zakwitnięciu roślina wytwarza małe, czarne i błyszczące owoce, które są otoczone pozostałościami po kwiatach. Kwitnie pod koniec lata i jesienią.

ŹRÓDŁA

1. Rdest ostrogorzki. https://pl.wikipedia.org/wiki/Rdest_ostrogorzki
2. Dzikie rośliny jadalne Polski – pełny tekst. https://lukaszluczaj.pl/dzikie-rosliny-jadalne-polski-pelny-tekst/
3. Polygodial. https://en.wikipedia.org/wiki/Polygodial
Wybrane rdesty – Polygonum w fitoterapii. https://rozanski.li/441/wybrane-rdesty-polygonum-w-fitoterapii/
4. Ethnobotanical, Phytochemical, Pharmacological, and Toxicological Aspects of Persicaria hydropiper (L.) Delarbre. https://www.researchgate.net/publication/262382998_Ethnobotanical_Phytochemical_Pharmacological_and_Toxicological_Aspects_of_Persicaria_hydropiper_L_Delarbre
5. Persicaria hydropiper (L.) Delarbre: A review on traditional uses, bioactive chemical constituents and pharmacological and toxicological activities. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31884037/
6. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski, Warszawa 1989
7. Kompendium farmakologii i farmakoterapii dla lekarzy, farmaceutów i studentów. Andrzej Danysz, Wrocław 1998