Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum)
Wpływa korzystnie na samopoczucie, koi nerwy, pobudza trawienie, a także wspomaga regenerację skóry. Jest to roślina o długiej tradycji stosowania – od wieków wykorzystywano ją jako środek pomagający utrzymać wewnętrzną równowagę psychiczną, znoszący stany napięcia nerwowego, a także poprawiający kondycję skóry.
Dziurawiec, nazywany zwyczajowo zielem świętego Jana, stosowany był już starożytności. Jego właściwości opisywane były przez wielu słynnych antycznych uczonych, m.in. przez Hipokratesa, Dioskuridesa i Galena.
W średniowieczu o dziurawcu wspominała Hildegarda z Bingen, a później wiele uwagi poświecił tej roślinie Paracelsus. Paracelsus nazywał dziurawiec „zielem na nerwy”, „jasnością dla duszy”, twierdził ponadto, że nie ma bardziej skutecznego ziela w leczeniu „szaleńczych fantazji”.
Łacińska nazwa hypericum składa się z dwóch członów pochodzących z języka greckiego: hyper oznaczającego „ponad, przez”, a eikon – “zjawa, duch”. Dawniej wierzono, że dziurawiec chroni przed złymi duchami. Wyciśnięty sok z ziela dziurawca nazywany był niegdyś fuga daemonum i miał służyć do wypędzania złych duchów. Ze względu na charakterystyczne dziurki na liściach (do których nawiązuje drugi człon nazwy łacińskiej – perforatum) legenda głosi, że ziele dziurawca zostało „przez diabła we wściekłości pokłute”.
Ziele dziurawca cieszyło się dużą popularnością również na Rusi, gdzie uważano, że pomaga na 99 schorzeń.
Dziurawiec to cenny surowiec zielarski. Wytwarza się z niego napary, odwary, oleje, wyciągi alkoholowe – nalewki i intrakty. Wyciągi wodne z ziela dziurawca są bogatym źródłem flawonoidów, kwasów fenolowych i garbników, ale nie zawierają one hiperforyny i hiperycyny, które nie rozpuszczają się w wodzie. Hiperforyna i hipercyna to główne składniki aktywne dziurawca, odpowiadające za jego korzystny wpływ na nastój i działanie uspokajające.
Wyciągi alkoholowe oraz soki ze świeżego ziela zawierają oba związki (hiperforynę i hiperycynę) dlatego mogą się one różnić profilem działania od wyciągów wodnych. Z kolei wyciągi olejowe najczęściej wykorzystywane są do sporządzania okładów – wspomagają procesy gojenia, łagodzą podrażnienia i przyśpieszają regenerację owrzodzeń, oparzeń i wybroczyn.
Ziele dziurawca oferowane w naszym sklepie to surowiec najwyższej jakości! Zbierane jest ręcznie wraz z kwiatem ze stanowisk dziko rosnących w Wielkopolsce.
DZIURAWIEC – DZIAŁANIE
Właściwości prozdrowotne:
- Podnosi i stabilizuje nastrój. Wzmacnia motywację i przywraca chęć do działania. Koi nerwy i łagodzi silne emocje. Ułatwia zasypianie. Warto pamiętać, że działają tak tylko wyciągi alkoholowe, czyli nalewki i intrakty.
- Działa rozkurczowo na przewód pokarmowy, drogi żółciowe i naczynia krwionośne.
- Wspomaga trawienie i pobudza pracę jelit.
- Zastosowany na skórę promuje gojenie się ran, oparzeń, skaleczeń, owrzodzeń i zmian zapalnych. Uwaga – ma właściwości fotouczulające.
DZIURAWIEC – ZASTOSOWANIE
- na poprawę nastroju
- na uspokojenie i dobry sen
- na trawienie
- jako środek rozkurczowy
- do pielęgnacji skóry
SKŁAD
Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) – ziele 100% zbierane z czystych, dzikich stanowisk w Weilkopolsce.
DZIURAWIEC – DAWKOWANIE I SPOSÓB UŻYCIA
Dziurawiec – herbata:
1 łyżeczka ziela dziurawca na 200 ml wrzącej wody. Odstawić do zaparzenia pod przykryciem na 20 minut. Pić 2-3 x dziennie przed jedzeniem.
Nalewka dziurawcowa:
1 część rozdrobnionego ziela zalać 3 częściami alkoholu 40-70% lub winem. Odstawić w ciemne miejsce na min. 2 tygodnie od czasu do czasu potrząsając. Przefiltrować. Stosować od 3 do 5 ml raz lub dwa razy dziennie.
Wyciąg olejowy:
1 część świeżych, rozdrobnionych kwiatów i pączków dziurawca zwilżyć spirytusem, następnie zalać ciepłym olejem słonecznikowym (lub innym np. migdałowym, ryżowym, ostropestowym, oliwą) w proporcji 1:1, lub 1:5. Macerować przez 3-4 tygodnie. Następnie przecedzić przez gazę. Wyciąg olejowy jest bogaty w hiperycynę, pseudohiperycynę i hiperforynę. Stosować zewnętrznie lub spożywać po 1-2 łyżeczki dziennie.
Dziurawiec w proszku:
Mielone ziele dziurawca warto wykorzystać do przygotowania nalewki lub wyciągu olejowego albo stosować doustnie. W tym celu pół łyżeczki mielonego ziela zalać gorącą wodą, a po ostygnięciu wypić razem z osadem.
INTERAKCJE I DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Nie stosować w ciąży oraz w okresie karmienia piersią.
Preparatów z dziurawca nie powinny stosować osoby z poważnymi uszkodzeniami wątroby i nerek.
Dziurawiec wykazuje działanie fotouczulające – w czasie jego stosowania należy unikać ekspozycji na bezpośrednie światło słoneczne lub promieniowanie UV.
Dziurawiec może osłabiać działanie niektórych leków – np. leków antykoncepcyjnych, interferonu, teofiliny, warfariny. Dziurawiec nasila aktywność cytochromu P-450 i izoformy CYP3A4.
Nie łączyć z lekami przeciwdepresyjnymi (MAOI, SSRI, 5-HTP).
CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY
Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) to roślina charakterystyczna dla naszego rodzimego krajobrazu. Powszechnie występuje w Europie, skąd prawdopodobnie rozprzestrzenił się na inne obszary klimatu umiarkowanego. Należy do rodziny dziurawcowatych – Hypericaceae. Można go znaleźć w trawiastych zaroślach, na miedzach i polanach. Preferuje miejsca nasłonecznione. Zakwita zawsze przed 25 czerwca – stąd jego nazwy zwyczajowe – ziele św. Jana, świętojańskie ziele.
Nazwy lokalne: ziele św. Jana, dziurkawiec, arlika, krewka, durawy, dziurawnik, krzyżowe ziele, michałkowe ziele, przestrzelon, krew Chrystusa, krew Matki Bożej, wrzosowiec, żółtokwioutka, zanowyt, świętojańskie ziele, dzwonki Panny Marii.
JAKOŚĆ PRODUKTÓW
Przykładamy wielką uwagę do jakości oferowanych przez nas produktów. Testujemy każdą partię ziół w naszym laboratorium.
Do produktu Dziurawiec ziele dział jakości naszego Maglabu może dostarczyć:
- Certyfikat analizy
- Specyfikację jakościową
W takim przypadku prosimy o kontakt e-mail.
BIBLIOGRAFIA
1. Cybula, M., Wszelaki, M., Wszelaki, N., (2005). Dziurawiec, roślina nie(d)oceniona? Postępy Fitoterapii 1-(2), s. 50-52. http://www.czytelniamedyczna.pl
2. Kobus, M., (2006). Preparaty z dziurawca w psychiatrii – przegląd aktualnego piśmiennictwa. Panacea Nr 4 (17),s. 6-7 http://www.panacea.pl
3. Turek, S., (2005). Ziele dziurawca zwyczajnego – składniki czynne i potencjalne zastosowania lecznicze. Postępy Fitoterapii 3 (4), s. 80-86. http://www.czytelniamedyczna.pl
4. Różański, H., Dziurawiec – Hypericum (Hypericaceae sive Guttiferae). http://gramzdrowia.pl [dostęp 21.02.2017r]
***
