Żywica sandarac / Maroko
Sandarac to żywica pochodząca z drzewa o nazwie cyprzyk czteroklapowy (Tetraclinis articulata), należącego do rodziny cyprysowatych. Cyprzyk rośnie obficie w Maroku, Algierii i Tunezji, zwłaszcza na terenach górzystych. Żywica wypływa z jego kory samoistnie, ale podczas zbiorów stosuje się też nacięcia, które stymulują jej wydzielanie.
Sandarac pachnie świeżo, lekko i bardzo przyjemnie. Jego ciepły aromat kojarzy się z lasem cyprysowym i doskonale współgra z zapachem żywicy frankincense, drzewa sandałowego i cedru. Sandarac warto palić wieczorami, gdyż wywiera on kojący wpływ na układ nerwowy, głęboko relaksuje i pomaga w zasypianiu.
Sandarac stosowano dawniej w celach zdrowotnych. Mieszkańcy północnej Afryki rozpalali tę żywicę nie tylko po to, aby się odprężyć, ale również po to, żeby złagodzić dolegliwości ze strony układu oddechowego, takie jak katar, czy kaszel, a także spożywali ją, żeby pozbyć się bólów brzucha, bolesnych skurczy i przeziębienia.
Żywica ta była całkiem popularna w lakiernictwie w czasach średniowiecznych, zwłaszcza we Włoszech. Wykorzystywano ją do lakierowania cennych mebli, obrazów oraz instrumentów. Z czasem jej miejsce zastąpiły jednak nieco tańsze kopale. W wieku XIX była stosowana w fotografii do pokrywania klisz.
BIBLIOGRAFIA
1. https://en.wikipedia.org
2. http://www.scents-of-earth.com