Wiąz czerwony – kora
Wiąz czerwony (Ulmus rubra) występuje w Ameryce Północnej. Właściwości jego kory znane są rdzennym Indianom Północnoamerykańskim od wielu setek lat. Wykorzystywali ją oni dawniej w leczeniu przeziębień, kaszlu, bólu gardła, różnych dolegliwości ze strony układu pokarmowego, szczególnie wrzodów i zaparć, oraz do opatrywania ran.
Kora wiązu czerwonego chroni błonę śluzową przewodu pokarmowego i łagodzi obecne w niej podrażnienia. Swoje cenne właściwości zawdzięcza przede wszystkim wysokiej zawartości śluzów. Śluzy to substancje, które pochłaniają duże ilości wody, pęcznieją, tworzą żel i pokrywają śluzówkę warstwą ochronną.
WIĄZ CZERWONY – DZIAŁANIE
Właściwości prozdrowotne:
Kora wiązu czerwonego jest surowcem, który dba o zdrowie błony śluzowej przewodu pokarmowego i górnych dróg oddechowych. Zawiera składniki aktywne, do których należą m.in. śluzy, flawonoidy i kwas salicylowy. Śluzy powlekają błonę śluzową jamy ustnej, gardła, przełyku, żołądka i jelit, tworząc na niej warstwę ochronną i zapobiegając jej uszkodzeniom. Z kolei flawonoidy i kwas salicylowy łagodzą już istniejące podrażnienia i ubytki oraz sprzyjają ich gojeniu się.
KORA WIĄZU CZERWONEGO – ZASTOSOWANIE
Ubytki i podrażnienia w błonie śluzowej jamy ustnej, gardła, żołądka i jelit.
SKŁAD
Wiąz czerwony – kora mielona lub cięta (Ulmus rubra) 100%. Surowiec najwyższej jakości!
WIĄZ CZERWONY KORA – DAWKOWANIE I SPOSÓB UŻYCIA
Wyciąg wodny:
4-5 g kory wiązu ciętej lub mielonej zalać szklanką wody wrzącej lub ciepłej. Odstawić pod przykryciem na 20-30 minut. 1 szklankę takiego wyciągu należy spożyć w ciągu dnia w kilku małych porcjach między posiłkami.
Wyciąg alkoholowy:
Proporcje 1:1. Alkohol 60%. Zażywać po 5 ml (1 łyżeczka) 3 razy dziennie.
Kora wiązu w proszku:
1-2 płaskie łyżeczki zmielonej kory wiązu spożywać 2-3 razy dziennie. Można ją wymieszać z wodą, jogurtem, sokiem lub mlekiem.
1 płaska łyżeczka zmielonej kory wiązu to około 1 g.
PRZECIWWSKAZANIA
Ciąża, laktacja, nadwrażliwość na roślinę.
Uwagi:
Kora wiązu może być podawana dzieciom. W przypadku dzieci należy zmniejszyć zalecaną dawkę o połowę.
Kory wiązu nie należy zażywać łącznie z lekami, gdyż może ona utrudnić ich wchłanianie. Należy zrobić 2-godzinny odstęp przed lub po zażyciu leków.
CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY
Wiąz czerwony należy do rodziny wiązowatych. Występuje w centralnej i południowej części Ameryki Północnej, gdzie rośnie na wysokości do 600 m.n.p.m. Spotkamy go nad brzegami wód, w miejscach wilgotnych i zalewowych, na niskich stokach.
Wiąz czerwony osiąga do 20 m wysokości. Tworzy rozłożystą koronę. Jego kora jest ciemnobrązowa lub prawie czarna i pokryta licznymi bruzdami. Liście mają owalny kształt i zaostrzone końce. Są jasnozielone, mają drobno ząbkowane brzegi i lśniącą powierzchnię. Widać na nich charakterystyczne unerwienie złożone z ciasno ułożonych nerwów bocznych. Kwiaty wiązu tworzą zielono-czerwone pęczki na gałązkach drzewa, które następnie przekształcają się w uskrzydlone nasiona.
BIBLIOGRAFIA
1. http://rozanski.li
2. Ulmus rubra. https://www.sciencedirect.com
3. https://pl.wikipedia.org
:fill(white,1)/52d5af7286b3a0948337afe2755dd7b6)
:fill(white,1)/5aec79df5c528018479df30f1895b28b.jpg)
:fill(white,1)/b1762eb003c22856efbd77d5f1b0da7e.jpg)
:fill(white,1)/9b468329729d6d759af904fcdb00be07)
/52d5af7286b3a0948337afe2755dd7b6)
/9b468329729d6d759af904fcdb00be07)
