Maral korzeń (leuzea)

Maral – korzeń

Korzeń marala to surowiec pozyskiwany z rośliny zwanej szczodrakiem krokoszowatym lub też leuzeą (Rhaponticum carthamoides). Szczodrak rośnie najobficiej w górach Ałtaj i Sajany (Rosja), gdzie panują sprzyjające dla niego warunki. Spotkać go można na wysokościach przekraczających 1500 m.n.p.m. Kwitnący szczodrak podobny jest do ostu, z tym że ma grubszą łodygę i jest pozbawiony kolców.

Mieszkańcy Syberii znają i zbierają tę roślinę od co najmniej kilkuset lat. Z jej korzeni i liści sporządzają napary i nalewki. Nazwali ją „korzeniem marala”, ponieważ jest ona jednym z ulubionych przysmaków jeleni marali. Pomysł na to, aby wykorzystać szczodraka narodził się w wyniku obserwacji tych zwierząt i spostrzeżenia, że marale po jego zjedzeniu stają się wyjątkowo ożywione i jurne.

Ludowa medycyna rosyjska i syberyjska zalecała stosowanie korzenia szczodraka na co dzień w celu zwiększenia sił witalnych, wytrzymałości i odporności na trudny, górski klimat, a także po przebytej chorobie, aby szybciej wrócić do dobrej kondycji. Mężczyźni przyjmowali nalewkę z korzenia szczodraka, aby poprawić swoje libido i wzmocnić organizm przed ciężką pracą fizyczną.

Dziś wiemy, że korzeń marala zawiera ekdysteroidy, odpowiadające w głównej mierze za jego działanie. Spośród nich najważniejszą rolę spełnia 20-hydroksyekdyzon (20E, ekdysteron), który od lat jest przedmiotem badań naukowych. Ekdysteroidy to związki odkryte po raz pierwszy u owadów, regulujące ich linienie. Występują także w świecie roślin. Podane człowiekowi wykazują interesujące działanie, podobne do działania męskich hormonów płciowych. W rezultacie obserwuje się wzrost energii i siły, wzmocnienie mięśni i poprawę sprawności seksualnej. W tym roku pojawiło się badanie z udziałem 46 trenujących mężczyzn, którym podawano 20E. Po 10 tygodniach eksperymentu autorzy zaobserwowali wzrost masy mięśniowej uczestników, sugerując wpisanie ekdysteronu na listę zakazanych środków dopingujących [1]. Warto zaznaczyć, że ekdysteroidy nie podnoszą poziomu testosteronu we krwi, a ich działanie anaboliczne wymaga dokładniejszego zbadania.

DZIAŁANIE

Właściwości prozdrowotne:

Niewiele jest nowoczesnych badań nad działaniem korzeniem marala. Przeprowadzono dotychczas jedynie analizy chemiczne zawartych w nim substancji, a wykonane eksperymenty dotyczą głównie jednej z nich, czyli 20-ekdysteronu. A jak wiadomo, działanie rośliny jest najczęściej wypadkową synergii wielu zawartych w niej substancji [2]. Jest jednak trochę informacji z literatury z lat 40. i 50. ubiegłego wieku, które przytacza strona panacea.pl. Zgodnie z nimi:

• Korzeń marala jest tradycyjnym, syberyjskim adaptogenem, który przyspiesza adaptację organizmu do surowych warunków środowiskowych i ułatwia przetrwanie.

• Wzmacnia mięśnie i poprawia wydolność fizyczną.

• Podnosi nastrój i witalność.

• Podnosi męskie libido i pozytywnie wpływa na męskie funkcjonowanie seksualne.

• Wspomaga rekonwalescencję i przywraca siły po przebytej chorobie.

• Korzystnie wpływa na gospodarkę glukozy i insuliny we krwi.

[3]

ZASTOSOWANIE

• w celu zwiększenia odporności na różne czynniki stresowe
• dla poprawy wytrzymałości i wydolności fizycznej
• dla dobrego samopoczucia i zwiększenia poziomu energii
• w celu wsparcia męskich funkcji seksualnych
• na czas rekonwalescencji
• dla wsparcia metabolizmu glukozy

SKŁAD

Korzeń marala (Rhaponticum carthamoides) 100%. Bez dodatków. Surowiec najwyższej jakości!

SPOSÓB UŻYCIA

Korzeń marala w proszku:

Pół łyżeczki proszku spożywaj 1-2 razy dziennie w pierwszej połowie dnia. Przed spożyciem wymieszaj z wodą lub dodaj do posiłku.

Odwar:

1 łyżeczkę mielonego korzenia gotuj w 2 szklankach wody przez 10 minut. Następnie zdejmij z ognia i odstaw do naciągnięcia na pół godziny. Wypijaj 2 razy dziennie po szklance odwaru w pierwszej połowie dnia.

SYNERGIA

Rhodiola i żeń szeń syberyjski uwydatnią działanie adaptogenne, energetyzujące i wzmacniające.

PRZECIWWSKAZANIA

Ciąża, karmienie piersią, nadwrażliwość na roślinę, nadciśnienie.

Szczodrak może spowolnić krzepnięcie krwi!

CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY

Szczodrak krokoszowaty to bylina z rodziny astrowatych. Występuje naturalnie w górach Ałtaj i Sajany na terenie Rosji, na wysokościach powyżej 1500 m.n.p.m. Wykształca grubą, owłosioną łodygę, dorastającą do 1,8 m wysokości. Jego liście są długie, pierzastosieczne. Kwiaty formują okazały, kulisty, purpurowy kwiatostan w kształcie koszyczka na szczycie łodygi, który przypomina kwiatostan ostu. Owoce to niełupki opatrzone puchem. Kłącze grube i zdrewniałe.

BIBLIOGRAFIA

1. Ecdysteroids as non-conventional anabolic agent: performance enhancement by ecdysterone supplementation in humans. https://www.ncbi.nlm.nih.gov
2. https://examine.com
3. https://panacea.pl
4. https://pl.wikipedia.org